FUNDACIÓN COLEGIO Nª Sª DE LA ANTIGUA.

Nun artigo titulado Cervantes e os Jesuítas, o P. José Martínez-Escaleira SJ escribía:

“Lembremos por fin que Cervantes dedicou as súas Novelas Exemplares ao «gran conde de Lemos», o seu verdadeiro mecenas, ao que tamén dedicará as Oito comedias e oito entremeses (1615), a segunda parte do Quixote (1615) e Os traballos de Persiles e Sigismunda, catro días antes de morrer. Como sabemos, D. Pedro de Castro fora, xunto cos seus dous irmáns, alumno do colexio de Monforte, fundado polo seu tio-avó, o arcebispo de Sevilla e cardeal”.

Foi fillo de Fernando Ruiz de Castro Andrade e Portugal, VI Conde de Lemos e III Marqués de Sarria, e da súa muller Catalina de Lúa Sandoval e Vermellas, filla dos Marqueses de Denia, Francisco de Sandoval e Vermellas e Isabel de Borja e Castro. Coñecido habitualmente como «O Gran Conde de Lemos», foi Presidente do Consello de Indias, Vicerrei de Nápoles, Presidente do Consello Supremo de Italia —segundo o conde de Gondomar o cargo “maior e máis útil que daba o Rey en Europa”—, comendador da Orde de Alcántara, e famoso estadista e diplomático español. Tamén foi embaixador extraordinario en Roma e Alguacil Maior do Reino de Galicia.

Observamos que o edificio do Colexio do Cardeal ou de Nª Sª da Antiga, é denominado de varias formas, a maior parte incorrectas. Non hai máis que navegar por internet e veremos que nos denominan como MOSTEIRO ou CONVENTO, ás veces COLEXIATA… Todas esas formas son incorrectas.

• Un MOSTEIRO é o edificio onde viven os membros das Ordes monásticas: formadas por monxes ou monxas quen vive e traballan no mosteiro son de clausura e están ligados ao mosteiro para sempre, entre estas Ordenes podemos citar a Benedictinos, Cistercienses, Trapenses, Clarisas….

• Un CONVENTO é a casa das Ordes mendicantes, habitada por frades ou irmás quen ten participación activa no apostolado e viven das esmolas. Entre eles están os Franciscanos, Dominicos, Agostiños e algunhas das súas ramas femininas.

• Unha CASA é onde viven os Clérigos Regulares en comunidades formadas por sacerdotes que viven baixo unha regra -de aí a denominación de regulares-, con votos solemnes, e teñen un apostolado máis activo e concreto. Neste caso están Jesuítas e Escolapios, as dúas ordes que viviron e traballaron en Nª Señora da Antiga.

O Colexio Nª Sª da Antiga fundouse, desde o primeiro momento en 1593, como un COLEXIO, cunha casa de relixiosos que o atendían. O esencial é o Colexio e por tanto a denominación adecuada é a de COLEXIO. Sendo ademais un dos colexios máis antigos de Galicia e probablemente o máis antigo funcionando na actividade para a que se creou. Nunca foi mosteiro nin convento.

Denominemos pois ao noso edificio ou ben como COLEXIO DO CARDEAL, denominación popular, pero válida, ou co seu nome oficial COLEXIO DA NOSA SEÑORA DA ANTIGA. Nunca convento nin mosteiro.

Para completar o proxecto da nosa WEB e para difundir mellor os nosos propósitos e o noso patrimonio cultural, comezamos coa tradución do texto en inglés. Os textos e as ligazóns seguen sendo provisionales, pero esperamos que sexan definitivos en breve. Con isto pretendemos dar visibilidade á nosa páxina en moitos dos países onde hai Monfortinos, Escolapios e amigos do Colexio do Cardeal.

Unha das curiosidades que xurdiron coa limpeza do retablo da nosa igrexa foi a aparición dunha firma, realizada en tinta sobre a madeira, a uns 5 metros de altura nun dos laterais do retablo, concretamente o dereito. A primeira ollada é imposible ver dita firma.

A dúbida que xurdiu foi se dita firma sería ou non de D. Francisco de Moure. Unha vez analizadas ambas as firmas, a do retablo e outra dun documento asinado por Moure, hai que concluír que non, que non é de D. Francisco de Moure, quedando o misterio aberto sobre quen puido asinar ese taboleiro, que debeu ser asinado con tinta e pluma, no taller e en posición horizontal, non en vertical como se atopa agora….

Para ilustrar a curiosidade de quen lea isto achegamos foto de ambas as firmas

A Fundación CNSdlA está a emprender a tradución da súa páxina WEB ao galego, en colaboración co Departamento de Linguas do Colexio Calasanz PP. Escolapios da Coruña e cun grupo de alumnos voluntarios do devandito centro. Aos poucos iremos dispoñendo de toda a información en galego, entradas informativas, páxinas, excepto os documentos que se manterán na súa lingua orixinal.

O P. Javier Agudo García, actual xerente da Fundación Colexio de Nª Sª da Antiga en Galicia, doou á Fundación, para ser exposta na Pinacoteca unha colección de obxectos prehistóricos ente os que destacan puntas de frecha de exquisita factura.

Xusto a tempo de celebrar solemnemente a celebración do patrón da escola – San José de Calasanz-, completou a limpeza do retablo de Francisco de Moure realizado pola señora Vania López Arias. Foi prácticamente un mes de limpeza e consolidación do retablo que finalmente pode verse en todo o seu esplendor. Así, o patrimonio cultural do Monforte mellora e fala mellor do pasado cultural da actual capital da Ribeira Sacra.

Para a capela da Oración Continua acabamos de instalar un triplo cadro titulado “Tríptico de María, Nai de Deus, cos nenos”. Foi pintado por o pai Javier Agudo en acrílicos e contén tres imaxes. A imaxe central é unha pintura da Virxe María rodeada de nenos. Os outros dous cadros son San José de Calasanz con dous fillos e o outro San Joaquín e Santa Ana, avós do neno Xesús. Este tríptico, unha vez pechado, presenta o anxo da garda cos nenos orando. O tamaño do conxunto é de 180 X 360 cm.