A Virxe da Antiga é unha advocación da Virxe ligada para sempre ao noso colexio.

A primeira entrada do mes de maio queremos que sexa dedicada á virxe, pois este é o seu mes segundo a nosa tradición. A Virxe da Antiga é unha advocación da Virxe María. Adoita representarse á Virxe de pé, co Neno Jesús en brazos ao que ofrece unha rosa branca. Esta imaxe atópase na Catedral de Sevilla. Probablemente trátese dunha advocación castelán-leonesa da Idade Media.
Esta advocación, titular do noso Colexio, está dobremente presente na igrexa do colexio da nosa Señora da Antiga de Monforte de Lemos. Isto débese a que o cardeal Rodrigo de Castro Osorio, arcebispo de Sevilla, era devoto desta Virxe, fundou este colexio ao que puxo baixo dita advocación e mandou traer a el unha copia da Virxe da Antiga da de Sevilla, que tiña no seu oratorio para a súa particular devoción. A pintura é do século XVI. Francisco de Moure realizou unha escultura desta Virxe que se acha no centro do retablo maior.

A virxe adoita representarse cunha túnica branca, así como un manto que cobre a súa cabeza e ombreiros. A tea da túnica e do manto son brancos e decoradas con motivos vexetais de cor dourada. En envés do manto é de franxas escuras e douradas. O pescozo da túnica da Virxe é curvilíneo. Cunha man sostén unha rosa branca e coa outra ao Neno Jesús. O neno ten unha túnica escura con detalles vexetais dourados. A Virxe sostén ao neno por encima da cadeira, xunto ao seu peito. A túnica do Neno ten un pescozo acabado en punta pouco pronunciado. Tanto a Virxe como o Neno aparecen con aura. Na parte superior hai dous anxos que sosteñen unha coroa sobre a cabeza da Virxe. O neno Jesús non ten coroa.

Pidamos á nosa Señora da Antiga, neste mes de maio, que protexa o noso colexio e bendiga aos alumnos, ás súas familias do mesmo xeito que aos profesores e empregados do seu colexio.

Alumnos ilustres: Antonio Méndez-Casal

Antonio Méndez-Casal

Naceu cara a 1884 en Monforte de Lemos. Foi alumno do colexio dos PP. Escolapios de Monforte de Lemos. Durante a súa mocidade tamén cultivou o debuxo.
Licenciouse en Dereito na Universidade de Santiago de Compostela no ano 1897, e formou parte do Corpo Xurídico Militar, con destinos en Mahón, Palma de Mallorca e Sevilla (1913). Nesta cidade andaluza asistiu ao taller do pintor Manuel Alarcón, onde aprendeu pintura e restauración, o que lle conduciu a autentificar obras de arte, e a realizar o catálogo dalgunhas coleccións de particulares, tanto españolas como estranxeiras. Foi membro de número da Real Academia de Belas Artes de San Fernando de Madrid, ao ser proposto en 1934 para cubrir a vacante producida na Sección de Pintura por falecemento de José Ramón Mélida Alinari, como crítico de arte. ingresou o 21 de setembro de 1939.
Foi colaborador de publicacións periódicas como ABC e Branco e Negro. Méndez Casal, que foi académico da Real Academia de Belas Artes de San Fernando,2 faleceu en Madrid no 14 xaneiro de 1940.1 Ten unha rúa dedicada na súa localidade natal.

Concerto de Amancio Prada na Igrexa dos Escolapios

Con motivo da celebración dos 20 anos da “Asociación Camiños a Santiago pola Ribeira Sacra” e organizado pola devandita asociación tivo lugar o sábado día 27 de abril un magnífico concerto a cargo do cantautor Amancio Prada. O repertorio interesantisimo recollía temas antigos e algúns máis actuais, cheos de sentimento, profundidade e forza.
Amancio Prada naceu en Dehesa do Bierzo, León. Dotou á canción de autor en España dunha gran elegancia. A súa música, de raíces en gran parte populares, está formada por composicións propias e cancións baseadas en textos dos máis diversos poetas antigos e modernos, como Rosalía de Castro, Federico García Lorca, Agustín García Calvo e Rizo Sánchez Ferlosio.

Debutou en París en 1973 e un ano máis tarde publicou o seu primeiro disco “Vida e morte”, composto por seis cancións en castelán e outras tantas en galego. A súa presentación artística en España tivo lugar en 1975, no Pequeno Teatro de Madrid. A partir de entón, sucedéronse as súas actuacións en escenarios de España e o estranxeiro.
Na foto Amancio Prada co P. Javier Agudo, Xerente da Fundación Colexio Nª Sª da Antiga, antes de comezar o magnífico concerto que nos ofreceu.

Premios
Medalla de Ouro do Círculo de Belas Artes de Madrid (2001)
Medalla Premio Castela e León das Artes (2005)
Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes (2010)


Obras destacadas
• Vida e morte
• Lelia Doura
• Cántico espiritual
• Sonetos do amor escuro
• Rosas a Rosalía
• De mar e terra
• Cancións da alma
• Ata outro día, Rizo
• Vida de artista. Cancións de Léo Ferré
• Concerto de amor vivo

Carlos Salgado exalumno do Colexio dos Pais Escolapios ou do Cardeal

Carlos Salgado

Carlos Salgado, físico da Universidade de Santiago de Compostela e exalumno do noso Colexio de Nª Sª da Antiga ou dos Pais Escolapios, naceu en Monforte de Lemos en 1971. Saíu do colexio en 1985. É director do instituto Galego de Física de Altas Enerxías. & nbsp;É profesor de Física Teórica. Actualmente investiga sobre estados dá materia inmediatos ao Big Bang. Acaba de recibir unha axuda denominada “ Advanced Grant” & nbsp;para a súa investigación de 2,5 millóns de euros.< br>O obxectivo obxectivo do proxecto que lidera o director do Instituto Galego de Física de Altas Enerxías, está apoiado conla financiamento do “ European Research Council (ERC)” que acaba de outorgarlle a axuda “ Advanced Grant”, para un período de cinco anos. Ou Proxecto leva por título “ Yoctosecond imaging of QCD collectivity using jet observables”

As axudas “ Advanced Grant” están deseñadas para apoiar científicos “líderes excepcionais en termos de orixinalidade e significado das súas liñas de investigación”. Ou ERC achega financiamiento para o desenvolvemento de ciencia de fronteira coa excelencia como como principal requisito de selección.

Alumnos ilustres do Colexio dos Escolapios: PEDRO BOO PITA.

Naceu en 1862 e morreu en Monforte de Lemos o 19 de agosto de 1955. Estudou no Colexio dos Escolapios ou do Cardeal. Foi fiscal municipal de Monforte (1908), presidente da Federación Católico Agraria de Monforte (1921-1922). Durante a ditadura de Primo de Rivera, foi nomeado alcalde de Monforte de Lemos o 13 de xaneiro de 1924. Substitúe a Manuel Dapena Rodríguez. Estivo como Alcalde ata o 13 de Marzo dese mesmo ano, 1924 en que deixou a alcaldía.
Foi deputado provincial. Membro do Seminario de Estudos Galegos. Foi catedrático de Dereito da Universidade de Valladolid. Colaborou en Arquivos do Seminario de Estudos Galegos (1927) e no Boletín de la Comisión Provincial de Monumentos Históricos e Artísticos de Lugo.

Procesión da Virxe Dolorosa,

Esta tarde, tras a celebración da Paixón e Morte do Señor que comezará ás 19:00 horas, na nosa igrexa do Colexio do Cardeal, terá lugar se o tempo permíteo, tal e como está programado, a procesión da Virxe Dolorosa, que percorrerá as rúas de Monforte.

Un magnífico elemento… semioculto.

D. Miguel Angel Feal, estudioso das trazas orixinais do noso edificio, tratando da cúpula, afirma: “Ao igual del Escorial e de tantas outras igrexas españolas do seu tempo, sexan xa de planta de cruz latina, rectangular, ou de longa nave basilical cubertas cunha cúpula no seu cruceiro ou parte correspondente, a igrexa da Compañía de Monforte, non ofrece ao que se aproxima á súa fachada unha visión completa deste importante elemento da súa arquitectura. A súa consecuencia é inherente á profundidade da súa única nave. A orixe do tipo monfortino é o italiano da Contrarreforma que tentou conciliar a igrexa dunha nave profunda e de salón coa cúpula empregada á maneira de cimborio nas igrexas medievais españolas e languedocianas. A espléndida cúpula de Monforte é característica destes modelos. No interior do templo cumpre a súa función perfectamente. No seu exterior non se pode contemplar en todo o seu esplendor, a non ser de moi lonxe, punto desde o que cobra as súas completas proporcións”.


De preto a cúpula queda sempre oculta polo propio edificio

De lonxe pode apreciarse cúpula en todo o seu esplendor
Vista aérea de la cúpula

Antigos alumnos ilustres: Juan de Ferreras

Juan de Ferreras

De orixes xudaicas, tivo por iso que estudar en numerosas universidades e vivir en diferentes cidades e nunca puido optar aos postos que correspondían á súa capacidade, para os que esixía un estatuto de limpeza de sangue. Cursou os seus estudos en La Bañeza e no colexio da Compañía de Jesús de Monforte de Lemos; estudou filosofía cos frades dominicos do mosteiro de Trianos de Villamol e teoloxía en Valladolid e Salamanca. En 1676 foi párroco de Talavera de la Reina, en 1681 de Albares e en 1685 de Camarma de Esteruelas; destinado á capital, en 1697 fíxose cargo da igrexa de San Pedro e en 1701 da de San Andrés. Foi confesor do cardeal Portocarrero, examinador sinodal do arcebispado de Madrid e calificador do consello da Inquisición; bispo electo de Monopoli e de Zamora, renunciou a ambas as dioceses, seguramente por mor das súas raíces xudaicas.

En 1713 foi un dos fundadores da Real Academia Española< sup>3sup> e en 1715 foi nomeado bibliotecario maior da recentemente inaugurada Biblioteca Real, en substitución do falecido Gabriel Álvarez de Toledo, emprego que desempeñou ata a súa morte; reuniu para formar o fondo da que sería futura Biblioteca Nacional gran número de incunables, raros e prohibidos, moitos deles conseguidos no estranxeiro burlando a man censora da Inquisición, da que el mesmo formaba parte.

Deixou escrita unha obra en 16 volumes, “Synopsis histórica chronologica de España” (1700-1727), na que relata a historia de España ata finais do século XVI; traduciuse ao francés completa enriquecida con notas históricas e críticas baixo o título de Histoire Générale d’ Espagne… (Paris: Gisset, G. Osmont, etc., 1742-1751, 10 vols.) por Vaquette d’ Hermilly e ao alemán (-Algemeine Historie von Spanienem-, Ache: Gebauer, 1754-1772, 13 vols.)

Blas Nasarre publicou un < em>Eloxio histórico de Don Juan de Ferrerasem, (Madrid: Imprenta da Real Academia Española, 1735).

Tú carrito