Autor: admin

Esta semana finalizáronse as complicadas obras de recolocación das pedras da bóveda do presbiterio da igrexa, danada no terremoto de 1755 e coa consecuente deterioración dos 266 anos posteriores

Agora as tarefas que quedan son de rejuntado de gretas e limpeza, ademais de instalar os escudos do alto retablo que se desmontaron para permitir os labores na bóveda e arco traseiro.

Despois haberá de dar unha nova limpeza a todo o retablo. Esperamos que pronto podamos devolver o culto á igrexa que é a súa función lexítima. Para ilustrar o devandito poño algunhas imaxes do estado da parede e bóvedas antes da intervención e algunha de como van quedando os arcos restaurados.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Estes días instalamos na Pinacoteca a Inscrición Funeraria do Cardeal tras unha restauración na que sobre todo se devolveu a data orixinal xa que por indicar a data da morte do Cardeal ( MDC), 1600, tapaton parte da data do escrito e instalación do mesmo ( MDCCCXLIX) 1849.

O texto latino di:

Emm. ac. Rev. D.D. Roderichus á Castro S. R. E. Presbyter Cardenalis, Archiepiscopus Hispallensis: progenie Magnus, Virtutibus Maximus, meritis optimus: pauperum Parens, literarum amplisimus Protector, hujusce Basilica ac scientiarum scollae munificentisimus Fundator et Largitor, plenus dierum dillectus Deo et hominibus quuescit in pace.
Anima migravitim coelum cinera vero hic sunt. Anno Domini MDCCCXLIX

A tradución ao Gallego:

Eminentisimo e Reverendísimo DD. Rodrigo de Castro S.E. R. Cardeal Presbítero, Arcebispo de Sevilla; de gran liñaxe, o máis grande en Virtudes, o mellor en méritos, pai dos pobres, moi magnífico protector das letras, moi xeneroso fundador e doante desta Basílica e da escola de ciencias, rico en días, amado por Deus e polos homes, descansa en paz. A súa alma subiu ao ceo, pero as súas cinzas aquí están depositadas. Ano do Señor de 1849

• 

• 

• 

• 

Estes días e aproveitando as obras de restauración da igrexa procedeuse á restauración da  rexería da Capela das Reliquias, do século  XVII. Esta  rexería confeccionada en forxa e coas diferentes pezas unidas soamente por remachado, sen soldadura algunha, estaba bastante deteriorada pois os  engastes dos barrotes que a compoñían cederan, as reixas estaban descolgadas e con serio perigo de desmontarse por falta da solidez requirida nas devanditas unións.

A empresa Forxa de  Chago, especializada en restauración de elementos de ferro antigos, -acaban de restaurar todas as reixas da catedral de Santiago-, foi a empresa designada para devolver á nosa  rexería a súa consistencia e a súa funcionalidade, cousa que se fixo coas mesmas técnicas antigas, sen emprego de ningún tipo de soldadura moderna.

Descubriuse que antigamente os barrotes tiveron elementos dourados, polos restos que quedan do dourado e  policromía.

Restauraron mesmo a antiga fechadura, a orixinal levaba máis dun século sen funcionar, confeccionando unhas novas chaves, daquelas de medio quilo en puro ferro forxado.

Cunhas fotos ilustramos a renovación da rexería, que quedou como nova.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Por iniciativa da Fundación  CNSdlA vai devolver, ao pozo do claustro maior, a súa aparencia documentada en tres fotos de principios do século  XX ou finais do  XIX. Ao parecer os dous piares de pedra que poden verse a ambos os dous lados do pozo sostiñan un arco de ferro forxado do que colgaba a  polea para elevar a auga cun caldeiro

Nalgún momento desapareceu devandito  herraje quedando o pozo  desangelado e con aparencia de incompleto. A Ferrería de  Chago, de Santiago de Compostela, que acaba de restaurar as reixas do  XVII da Capela das Reliquias, vai encargar de elaborar devandito  herraje.

Ilustramos esta noticia cunha foto actual o estado do Claustro Maior no que se ve a situación do pozo e as fotos de principios do século  XX onde se pode apreciar o  herraje obxecto desta noticia.

• 

• 

• 

Tras poñer unha estada provisional para cubrir o retablo maior da Iglesia, desmontouse para dar paso a outras estadas máis  robusto que será o encargado de soportar toda a bóveda do presbiterio co fin de poder recolocar as pedras da mesma que estaban en perigo de caer.

Cunhas fotos ilustramos o estado das obras a día de hoxe.

• 

• 

• 

• 

Desde hai uns días vimos observando o incremento de visitas á nosa WEB, Podemos deducir que está a crecer o interese polo que pode ofrecer o Colexio do Cardeal ao turismo e de aí a consulta á nosa páxina WEB, da que ofrecemos as visitas habidas e os países de procedencia nestes días, quizais preparando algunha visita estival a Monforte e a súa magnífica oferta turística: paisaxística, enolóxica, gastronómica e cultural. Podemos ver que se afianza claramente o turismo interior.

No Arquivo da Fundación, podemos atopar moita documentación dos séculos  XVI e seguintes. Entre eles hai un que chama a atención, trátase dun documento de venda dunha  viña datado no 22 de outubro 1576, que se vendeu por setenta  ducados.

O curioso desta escritura é o coidado da presentación que  escribano (notario) que deu fe dela. Debuxou unha letra E maiúscula,  capitular, a pluma e tinta e nela puxo o martirio de San Sebastián ou (S.  Bastiano) como o mesmo  escribano consignou na parte alta da letra E.

Sorprende a letra tamén que a pesar de estar xa en pleno renacemento garda moito da letra gótica empregada ata mediados do século anterior..

Ilustramos esta entrada da nosa páxina WEB cunha foto da  capitular e primeiras liñas do devandito documento e unha foto de dúas  ducados ou  doblón, da época.

Hai poucos días incorporouse á colección Arqueolóxica da Fundación unha peza sorprendente e culturalmente moi interesante que vos convidamos a coñecer, aínda que soamente sexa a través da información da ligazón desta entrada. O mundo romano cada vez vainos sendo máis coñecido e o seu encontro con algunha das culturas prerromanas xerou visións das cousas, do mundo, do home que hoxe nos poden sorprender. Convidámosvos acceder desde esta ligazón á información que a través dun código QR ofrecemos aos visitantes da nosa exposición.

Segundo sabemos, Simón de Mosteiro comprometeuse á obrigación contractual de continuar e terminar a «terza» parte da Iglesia, é dicir a cabeceira plana con que se remata a Iglesia, que cremos que tiña que estar terminada antes de 1613, xa que neste ano estaban acabadas a cúpula e unha das dúas torres, faltando a outra que estaba a piques de rematarse.

A pericia técnica demostrada por Simón de Mosteiro no que se refire á cubrición do espazo mediante bóvedas de canón e cúpula será resaltada posteriormente no contrato doutra obra  jesuítica, esta vez trátase da  Clerecía de Salamanca; nunha das súas cláusulas «prevíase o que Mosteiro levantase as bóvedas e o  cimborrio do templo, punto en que demostrara a súa pericia durante a construción dos mesmos elementos na Igrexa do colexio de Monforte».

• 

• 

Como vemos o bo facer de Simón de Mosteiro e o magnífico resultado do seu labor en Monforte foron mostra para outro dos grandes monumentos españois de traza  jesuítica,  cuxas obras comezaron en 1617 baixo a protección de Margarita de Austria, esposa de Felipe III, ao parecer como acto de desagravio á orde pola prisión sufrida polo seu fundador, Ignacio de Loyola, pola Inquisición na torre  mocha da catedral de Salamanca. Finalizándose en 1754.

• 

•